..สายลมแห่งไอหนาว
ค่อยๆ พัดไล่ความฉ่ำเย็นจากสายฝนให้เคลื่อนคล้อย ประหนึ่งจะประกาศว่า หมดเวลาของความสดชื่น และกลิ่นไอดินกรุ่นชื้นเสียแล้ว บัดนี้ได้เวลาของความหนาวเหน็บที่กำลังจะเวียนมาเยือนอีกครั้ง ในไม่ช้านี้ ..เป็นประจำทุกๆ ปี ไม่เสื่อมคลาย..
“ปลายฝน ต้นหนาว” วลีแห่งความรู้สึกระหว่างความสดชื่นในฤดูฝน กับการสั่นสะท้านในอกของฤดูหนาว กลายเป็นช่วงเวลาที่ทำให้รู้สึกเหงา อ้างว้าง และว้าเหว่ขึ้นมาจับใจ
จะหนาวก็ไม่หนาวจัด แค่ให้พอรับรู้ได้ถึงความรู้สึกโหยหาในความเย็นกึ่งชื้น ที่ค่อยๆ เพิ่มมากขึ้นๆ ทุกที ถึงจะมีฝนตกก็ไม่ทันได้ชุ่มฉ่ำ แค่พอสะกิดให้ความสดชื่นได้เป็นครั้งเป็นคราว ช่วงนี้จึงเป็นช่วงเวลาที่ต้องปรับตัว ปรับใจ และเตรียมตัวต้อนรับสิ่งใหม่ๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้น
มองดูจากสิ่งรอบข้าง สิ่งมีชีวิตทุกผู้ทุกนาม กำลังเตรียมตัวที่จะขยายเผ่าพันธุ์ มดงานก็กำลังเร่งย้ายบ้านสร้างหลักปักฐาน แมว หมา กา ไก่ ก็กำลังไล่แอบมองกันและกัน ไม่เว้นแม้แต่สิ่งมีชีวิตสีเขียว ที่เราเรียกมันว่า .. ต้นไม้
แม้ว่ามันจะไม่สามารถ แสดงออกทางสีหน้า แววตา และน้ำเสียงให้รู้สึกได้ เหมือนสิ่งมีชีวิตอื่น แต่การที่เริ่มสลัดใบ ไล่สีเขียวให้กลายเป็นสีน้ำตาล ก็คงจะพอบอกเป็นนัยๆ ได้ว่า..ใกล้เวลาที่จะต้องทนทรมานกับวันคืนแห่งความหนาวเหน็บเสียแล้ว ..
อีกไม่นาน ความหนาวเย็นอย่างจริงจังก็จะย่างกรายเข้ามารายล้อม และเมื่อนั้น..ใครต่อใครต่างก็อยากที่จะตะเกียกตะกายหาซอกหลืบส่วนตัว ที่พอจะตอบแทนความอบอุ่นให้คลายความหนาวเย็นให้กับตัวเองลงไปได้บ้าง
สรรพสัตว์น้อยใหญ่ ล้วนต่างพยายามหาที่ซุกซอน เพื่อที่จะช่วยสร้างความอบอุ่นให้กับตัวเองทั้งกายและใจ แมวน้อยที่นอนตัวพองขดอยู่ในอ้อมอกของกันและกัน มีให้เห็นอยู่เกลื่อนทั่วไปตามรายทาง กบที่กกกอดกันอยู่ในหลืบซอก ก็นิ่งสงบเงียบเกยก่ายถ่ายเทความอบอุ่นให้แก่กันและกัน ประดุจก้อนหินเย็นลื่น เจ้าหมาวัยหนุ่มขี้หนาว ก็พยายามที่จะมองหาหมาสาวเพื่อแบ่งปันความอบอุ่นเพื่อเผื่อแผ่กันและกัน เช่นเดียวกันกับต้นไม้ที่เขียวไม่สด ซึ่งขดม้วนตัวอยู่ในความชื้น หรือจะเป็นต้นไม้สีน้ำตาลที่เด่นตระหง่านท้าลมหนาว แต่ข้างในแห้งเหี่ยว เหน็บหนาวจนทรมาน หากมีใครมอบความอบอุ่นให้กับมันได้บ้าง มันก็คงจะได้คลายหนาวขึ้น
..ความหนาวเหน็บ ทำให้เราอยากที่จะเสาะหาความอบอุ่นให้มากขึ้น..
..ความอบอุ่นจึงเป็นความสุขประหลาดอย่างหนึ่ง ที่ใครต่อใครอยากจะไขว่คว้าหา ..
..การแบ่งปันความรู้สึกซึ่งกันและกันของสิ่งใดสิ่งหนึ่งกับอีกสิ่งหนึ่ง คือความอบอุ่น..
และ ..ความอบอุ่นเป็นการสัมผัสผิวกับสิ่งหนึ่งเพื่อปกป้องผิวจากความหนาวเย็นที่จะตกมากระทบ
กับอีกสิ่งหนึ่ง..
ใช่ .. ความอบอุ่นเป็นสิ่งที่ไม่มีใครอยากให้มันขาดหายไป..
..เพราะความอบอุ่น นำมาซึ่งความรู้สึกดีซึ่งกันและกัน ..
ซึ่งอีกสิ่งหนึ่งของความอบอุ่นที่ขาดไม่ได้ คือ มิอาจห้ามไม่ให้เกิดความรู้สึก “รัก” ขึ้นมาได้
ไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะเกิดความรู้สึกหนาว แล้วต้องการความอบอุ่น แต่ .. คงแปลกพิลึก ถ้ารู้สึกหนาวแล้วต้องการความอบอุ่น แต่ไม่ได้หาความอบอุ่นให้กับตัวเอง
ไม่ว่าจะเป็นผ้าผวยราคาไม่ถึงร้อยบาท หรือจะเป็นผ้านวมขนสัตว์ราคาเหยียบแสน ที่พอได้บรรจงคลุมกาย ก็ทำให้ร่างกายได้รับความอบอุ่นเหมือนๆ กัน ต่างกันแต่เพียงแค่ผิวสัมผัสของผิวผ้ายามที่ต้องกับผิวกายเท่านั้น ความลื่นเนียนแผ่ซร่านความรู้สึกร้อนผ่าวที่ขึ้นในใจอย่างช่วยไม่ได้ ความรู้สึกเป็นสุข อิ่มเอมใจเป็นสิ่งที่น่าจับต้อง แต่ถ้าต้องการประโยชน์ใช้สอยเพียงแค่ความอบอุ่น สำหรับผิวสัมผัสบางครั้งก็ไม่จำเป็นต้องมีความหมาย แต่สำหรับคนที่ไม่เคยห่มผ้าใดๆ เลย ก็ย่อมไม่มีวันได้รับรู้ถึงความรู้สึกอบอุ่นภายใต้ผ้าห่มผืนใดในโลก ..
และในฤดูหนาวที่กำลังมาเยือนปีนี้ ถ้าได้ไออุ่นจากอกอุ่นๆ ของคนที่ดูอบอุ่น คงทำให้ไม่รู้สึกถึงความหนาวใด ความหนาวที่ว่าทรมาน ก็จะเป็นแค่เพียงความเย็นสบายจากสายลมที่พัดผ่านมา และไม่ว่าใช้ผ้าห่มผืนใดๆ ก็ตาม ก็คงห่มได้ไม่อุ่นเท่าไออุ่นที่เกิดจากอุ่นไอของความรักไปได้ ..
เรามาหาผ้าห่มวิเศษที่ทำให้เราอุ่นขึ้นในช่วงหน้าหนาวนี้กันเถอะค่ะ .. : )
